"شفا گرفتن"

شفابخشی قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم. وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرآنِ مَا هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُوْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ اِلَّا خَسَارا (اسراء،82). از اسماء قرآن کریم شافی بودن است؛ این اسم هرچند قرین اسماء دیگری همانند هادی، منذر، بشیر، ذکر، بیان و تبیان است، اما روشن‌ترین و گویاترین آیه‌ای که بر این اسم و صفت قرآن کریم دلالت دارد، آیه 82 سوره اسراء است: وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرآنِ مَا هُوَ شِفاء: قرآن را ما نازل کردیم که شفاء است. مفسرین در باره حرف «مِن» سه تا احتمال داده‌ و گفته‌اند ممکن است بیانیه یا غایت و یا تبعیضیه باشد؛ ولی شاید با توجه به همه قرائن و شواهد بتوان تأیید کرد که بیانیه است و در نتیجه معنای آن این است که همه قرآن شفاست. منظور از مؤمنین هم مؤمنین خاص نیست، بلکه همه کسانی را که در زندگی باور دارند و باورمند هستند، در برمی‌گیرد و قرآن می‌تواند برای آنها شفاء باشد