بسم الله الرحمن الرحیم. موضوع بحث «اقتضائات فقهی حقالناس بودن رأی مردم» است. در انتخابات اخیر، نکتهای به فرهنگ انتخابات اضافه شد و آن طرح حقالناس بودن رأی مردم بود. البته نه به این معنا که این مسأله مستحدث و مخصوص به این انتخابات باشد، تصویری که مقام معظم رهبری نسبت به این انتخابات داشتند و کارهایی که در فضای تبلیغاتی نسبت به این موضوع صورت گرفت، الهامبخش این بود که این مسأله مورد واکاوی بیشتری قرار بگیرد تا ما از رهگذر توجه به این نکته در حوزهی انتخابات و رأی مردم، بیشتر بتوانیم به بحثهای فقه سیاسی و جایگاه آنها در اندیشهی نوین فقه سیاسی پی ببریم. یکی از مباحث آن مخصوصاً با توجه به فقهی و حدیثی بودن واژهی حقالناس و تکرار آن در موارد متعدد روایی و فقهی، این است که بتوانیم بعضی از استلزامات عمومی را که در این فضا قرار دارد، به دست بیاوریم و روی آن کار کنیم. قبل از هر چیزی من یک تعریف اجمالی از رأی،
بحث امروز که به عنوان نظریه پردازی انتخاب شد یکی از بحثهای جدی است که در هنگام انتخاب از جهت نظری مورد توجه قرار میگیرد که به خاطر دیدگاههای متفاوتی است که پیرامون رأی مردم در حکومت اسلامی قرار دارد.