به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین محمدعلی ایازی، قرآنپژوه و استاد دانشگاه آزاد اسلامی، شامگاه ۱۵ اردیبهشتماه در نشست علمی «امتیازات شب قدر در قرآن» که از سوی مؤسسه فهیم برگزار شد، گفت: خداوند متعال در آیه ۱۸۵ بقره «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ...» فرموده که رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است. در سوره قدر هم فرمود که قرآن در شب
بسم الله الرحمن الرحیم. وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرآنِ مَا هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُوْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ اِلَّا خَسَارا (اسراء،82). از اسماء قرآن کریم شافی بودن است؛ این اسم هرچند قرین اسماء دیگری همانند هادی، منذر، بشیر، ذکر، بیان و تبیان است، اما روشنترین و گویاترین آیهای که بر این اسم و صفت قرآن کریم دلالت دارد، آیه 82 سوره اسراء است: وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرآنِ مَا هُوَ شِفاء: قرآن را ما نازل کردیم که شفاء است. مفسرین در باره حرف «مِن» سه تا احتمال داده و گفتهاند ممکن است بیانیه یا غایت و یا تبعیضیه باشد؛ ولی شاید با توجه به همه قرائن و شواهد بتوان تأیید کرد که بیانیه است و در نتیجه معنای آن این است که همه قرآن شفاست. منظور از مؤمنین هم مؤمنین خاص نیست، بلکه همه کسانی را که در زندگی باور دارند و باورمند هستند، در برمیگیرد و قرآن میتواند برای آنها شفاء باشد
دکتر داود فیرحی: در بحران کرونا با دو نوع خرافه ضدتجدد مواجه شدیم/ جامعه بحران زده بیشتر میل به خرافه پیدا می کند حجت الاسلام والمسلمین فیرحی در نشست مجازی موسسه فهیم که به صورت زنده از اینستاگرام پخش شد، با اشاره به پردامنه بودن موضوع قران، بحران اجتماعی و خرافه بیان داشت: خرافه که با مفاهیم دیگری همچون موهوم، افسانه و اسطوره مورد اشاره قرار می گیرد، پدیده گسترده ای است که در همه جوامع است اما در شرایط بحران های اجتماعی و نیز در جوامع با ساختار فکری باورهای متافیزیکی خاص بیشتر رشد می کند.
موضوع بحث من همان طور که اعلام شده، «نظریه روح معنا و نقد و بررسی این نظریه» است. درباره نظریه «روح معنا» تقریباً از قرن هفتم در میان بسیاری اندیشمندان و عالمان اسلامی این مسأله در شکل خیلی مختصر و اشارهای در حدّ مثلاً دو خط، سه خط، دیگه حداکثر 6ـ5 خط مطرح شده است و گذرا روی این مسأله تکیه کردهاند، اما در دوره معاصر به دلیل اینکه مرحوم حضرت امام در کتاب مصباح الهدایه خود ایشان چند جا به این مسأله اشاره میکنند، در مقالات و نوشتههای مفصل این نظریه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. تا جایی که من اطلاع دارم شاید 5ـ4 مقاله مستقل مطرح شده است و حاج حسن آقای خمینی به دفاع از نظریه جد خودشان مرحوم امام آمدند به صورت کتاب این مسأله را مطرح کردند.
موضوع بحث من علاوه بر بحث نفی خشونت «جنگ در اسلام» است، آیا در اسلام جنگ هست یا نیست؟ بعد از اینکه اثبات شد در اسلام جنگ وجود دارد و اسلام خواهان جنگ است، این پرسش مطرح است که آیا اسلام جنگ را به عنوان مسألهی اولیه میداند یا به عنوان مسألهی ثانویه؟ و آیا پیش از جنگ، مسألهی صلح و زندگی مسالمتآمیز را مطرح می کند یا خیر؟ ب